Jako ból krzyża potocznie nazywany jest zespół dolegliwości okolicy lędźwiowo-krzyżowej i podobnie jak termin „korzonki” stanowi swoiste, popularne określenie stanu pacjenta wymagające dokładniejszej diagnostyki. Bóle krzyża mogą mieć różne podłoże i w przypadku braku urazu najczęściej dotyczą konfliktów krążkowo-nerwowych (dyskopatii), kręgozmyków, dolegliwości od stawów międzywyrostkowych lub stawów krzyżowo-biodrowych. Często przyczyny te mogą się łączyć potęgując ból. Zdarza się również, że same przeciążone lub naciągnięte mięśnie oraz punkty spustowe okolicy lędźwiowej mogą dawać dolegliwości opisywane jako bóle krzyża. Przyczyn dolegliwości okolicy lędźwiowo-krzyżowej oczywiście może być dużo więcej, zwłaszcza w przypadku urazów lub chorób przewlekłych, w tym narządów wewnętrznych, jednak określenie faktycznego stanu jest zawsze zależne od prawidłowo przeprowadzonej diagnostyki danej osoby.
Po 50 roku życia jedną z najczęstszych przyczyn bólów krzyża jest zwyrodnienie i zapalenie stawów międzykręgowych, szczególnie dokuczliwe na zmianę pogody. Niestety zwykle jest to tylko wtórne następstwo, efekt innego zaburzenia lub patologii, które doprowadziło do takiego stanu. Przyczyn jak zwykle może być bardzo dużo, jednak współistnieniu tej choroby towarzyszą często dodatkowe dolegliwości pochodzące ze stawów krzyżowo-biodrowych. Tutaj ból może pochodzić zarówno ze stawu zablokowanego jak i z drugiego, mocno przeciążanego (hipermobilnego) w wyniku zużycia się chrząstki i błony maziowej będących przyczyną stanu zapalnego.